Wat haal je toch in je hoofd, riep m’n moeder?

Ik schrok me een hoedje en keek naar wat ik had gedaan. Met mijn splinternieuwe zakmes had ik met prachtige (vond ik zelf) letters mijn naam gekerfd in een stuk witgeschilderd hout. Niets mis mee zou je zeggen, ware het niet dat het witte stuk hout het kozijn van de badkamer was. Ik was een jaar of twaalf en ik realiseerde voor het eerst dat ik iets had gedaan zonder de realiteit ervan in te zien. De uitroep van mijn moeder deed in een keer het licht aan en maakte dat ik zag wat ik had gedaan. Ik begreep er niets van, wat haalde in mijn hoofd?

Wat haal je eigenlijk allemaal in je hoofd? Allemachtig veel kan ik je vertellen. Vanaf het moment dat je op deze wereld kwam zijn jouw zintuigen aan de slag gegaan om alles wat ze tegenkomen op te nemen en op te slaan. Jaar na jaar werden en worden alle gebeurtenissen en ervaringen omgezet in lessen.

Simpele zaken als “vuur doet au” of “messen zijn scherp” zijn handige levenslessen die ervoor zorgen dat jij je niet steeds verwond.

We worden onderwezen door het leven met als doel zolang mogelijk te overleven. En soms leer je iets wat je niet had moeten leren. Ik ga nu terug in de tijd. Ik ben acht jaar en kom, na een weekje met griep thuis te hebben gelegen, weer op school. We kregen rekenen, staartdelingen om precies te zijn. Ik was niet bij de uitleg geweest en ik begreep er dus niets van. Ik stak mijn vinger op om te vragen hoe ik de sommen moest maken.

Meester Doornbusch kwam naar mij toe en gaf mij een tik met zijn liniaal en zei: “Wierda, jij kunt niet rekenen!”.

Ik kreeg geen uitleg want dat had geen zin. Mijn middelbare school ronde ik af met een 8 voor natuurkunde maar zonder wiskunde. Rekenen kon ik immers niet. Ik volgde de lerarenopleiding tekenen/handvaardigheid en kwam via de liefde terecht in het autovak. Eerst als verkoper (met een rekenmachine op zak). Alles op papier en niets uit het hoofd. Ik werkte mij op als verkoopleider en werd later zelfstandig dealer. Tot twee keer toe onderging ik een zwaar assessment. En tot twee keer toe kwam mijn rekenkundig inzicht er als bovengemiddeld uit. De laatste keer vroeg ik aan de begeleidend psycholoog of er een vergissing was gemaakt en in gesprek met haar werd mij duidelijk dat er op mijn achtste iets was ingeprent wat ik als absolute waarheid had opgenomen.

Ik kon niet rekenen bleek een leugen te zijn.

We namen de testresultaten door en ik kon mijn ogen niet geloven. 98 van de 100 vragen goed. Vanaf dat moment heb ik deze belemmerende overtuiging losgelaten en besloten dat ik prima kan rekenen. Vandaag train en coach ik ondernemers en denk en werk vanuit de QC KATA filosofie.

De belemmerende overtuigingen, ook wel obstakels, die er dagelijks voor zorgen dat we stagneren in onze ontwikkeling zijn nu de positieve triggers geworden.

Denk je eens in wat er gebeurt als je in staat zou zijn om wekelijks één obstakel uit de weg te ruimen, waardoor je steeds meer gaat inzien wat jouw echte potentie is. Stel je eens voor dat je deze filosofie kunt laten landen in jouw organisatie, waardoor iedereen, wekelijks minimaal een leerzaam experiment doet met als doel en bijdrage te leveren aan persoonlijke groei en aan de groei van het grotere geheel. Geloof je niet dat dit kan? Weet dan; “It’s all in the mind”.

Henk Wierda

QC KATA Expert – trainer en coach

TIP: 10 december in Zwolle. Onze klant Vogellanden vertelt hoe zij in kleine stappen al hun beperkende overtuigingen en obstakels wegwerken zodat hun werkende leven nog leuker wordt.

In Vogellanden doen ze het onder andere zo!

• Regionale samenwerking
• Een mooi alternatief voor beoordelingsgesprekken
• Uitgangspunt: cultuur en gedrag maken onze resultaten
• Met Soft Skills naar harde resultaten

En nog veel meer…………..

Kom je ook naar Vogellanden?

Lees hier verder en schrijf je in.