Alles wordt zichtbaar
Wat is er toch aan de hand en wat gebeurt er allemaal. De wereld is overgeleverd aan een crisis die we in deze vorm nog niet hebben meegemaakt. Landen sluiten hun grenzen en de economie komt tot stilstand. Hoe dit af gaat lopen kan niemand vertellen. Ik las ergens dat de chinezen twee tekens gebruiken voor het woord crisis. Het eerste teken staat voor gevaar en het tweede voor kans.
Het gevaar-gedeelte is wel erg zichtbaar geworden. Je hoeft de radio maar aan te zetten en je hoort over het enorme lijden wat zich over de wereld aan het uitrollen is. En met de exponentiële groei van het virus, groeit ook de angst en die angst lijkt terecht. Kijk wat er in Italië en Spanje gebeurt. De ziekenhuizen zijn zo overbelast dat er keuzes gemaakt moeten worden wie er wel geholpen wordt en wie niet. Staat ons dat ook te wachten?
Durven we ook naar de kansen te kijken, of zit daar een naar smaakje aan? Wat als je nu producent bent van mondkapjes, of van een virusremmer? Is het dan in de haak om gebruik te maken van de economische kracht van vraag en aanbod? Dat doen we anders toch ook en waarom zou dat nu niet kunnen?
Zonder oordeel zie ik het vandaag anders, alsof we met z’n allen op een reddingsboot zitten en we allemaal iets bij ons hebben wat noodzakelijk is om uiteindelijk de veilige haven te bereiken. De een heeft water voor iedereen, de ander heeft een kompas bij zich en nog een ander heeft voedsel bij zich en ga zo maar door. De meeste opvarende zoeken in hun zakken en roepen wat ze bij zich hebben en beginnen met uitdelen. De stemming stijgt en er is weer moed. Dan roept iemand iets. “Ik heb hier benzine voor de motor”. De opvarende beginnen te juichen en de man die riep glimlacht heimelijk en roept vervolgens: “ik wil het wel verkopen maar voor een fikse prijs. De stemming slaat om en een andere opvarende roept: “Ik ben heel sterk maar wil alleen maar roeien als ik goed betaald krijg. Er viel een stilte en een enkeling zocht in zijn zakken naar wat geld, maar tevergeefs. Een oudere vrouw die rustig het tafereel zat te observeren stond op en zei tegen de slimme handelaren dat ze hun handelswaren mochten behouden en dat ze ook geen mogelijkheid meer kregen om het alsnog te doneren, tenzij… ze uit deemoed en liefde tot andere gedachten zouden komen.
Hoe gaan wij de veilige haven bereiken? Wachten we af om vervolgens weer door te gaan met hetgeen we altijd hebben gedaan? Weet dan wel dat ook hier geldt dat we dan krijgen wat we altijd hebben gekregen. Wat zien we en wat kunnen we daarvan leren? Wat zijn kernwaarden waarop we kunnen bouwen? Gelijkheid voor alles en iedereen? Respect voor alles wat leeft en dankbaar zijn dat we elkaar hebben en op deze prachtige aarde mogen wonen? Het zou een mooi uitgangspunt zijn om vandaag al een eerste stap te zetten naar een mooiere wereld.
Henk Wierda